(10 lat po premierze "Kamienia Filozoficznego") zaskoczyła informacją, że Albus Dumbledore jest postacią nieheteronormatywną. W książkach temat seksualności profesora nie był poruszany, toteż środowiska queerowe zarzucały pisarce, że chce po prostu przyciągnąć osoby LGBT+ do nowo powstającej serii filmów "Fantastyczne Dziś mija dokładnie 20 lat od premiery kultowego “Harrego Pottera i Kamienia Filozoficznego”, czyli pierwszej części powieści J.K. Rowling, opublikowanej w wersji anglojęzycznej przez wydawnictwo Bloomsbury Publishing. Z tego okazji fani czarodzieja mogą poczuć trochę magii na Facebooku. Muszę napisać ,,Moje fascynacje literackie ,, i to ma być na temat Harrego pottera - kamień filozoficzny prosze pomózcie 25 punktów : )) tylko zeby to bylo długie : * Mówią, żeby nie oceniać książki po okładce. Darujmy sobie, bo tutaj okładka i grzbiet “Harrego Pottera i Kamienia Filozoficznego” są po prostu przepiękne! Te kolory i złocenia… A to dopiero początek, bowiem każda strona książki jest ozdobiona genialnymi grafikami od których nie można oderwać wzroku. Przekartkowałam kolejny raz wszystkie części przygód Harry'ego Pottera i pomyślałam, że warto zebrać w jedno miejsce wszystkie zaklęcia występujące w książkach. Opisałam formułę, jaką należy wypowiedzieć i następstwa z tym związane. Mam nadzieję, że niczego nie opuściłam ZAKLĘCIA - ICH FORMUŁY I DZIAŁANIE Miejsce akcji książki „Harry Potter i Kamień Filozoficzny”. Przede wszystkim należy zauważyć, że miejsce akcji możemy podzielić na sfery: rzeczywistą i magiczną. Do pierwszej z nich z pewnością możemy zaliczyć: lokalizacje z Londynu, domostwo państwa Dursleyów na Privet Drive w Little Shinging, peron z którego czarodzieje . Trudno w to uwierzyć, ale pierwsza część z serii książek o Harrym Potterze ma już 20 lat! Z okazji okrągłej rocznicy Kamienia Filozoficznego mamy dla was 20 magicznych faktów, o których mogliście nie mieć pojęcia. Harry Potter i Kamień Filozoficzny skończył 20 lat. Dokładnie tyle lat mija bowiem od daty wydania pierwszej części z magicznej serii książek o przygodach młodego czarodzieja w Wielkiej Brytanii. Z okazji okrągłej rocznicy pierwszej powieści o Harrym Potterze mamy dla was dokładnie 20 ciekawostek, o których mogli wiedzieć tylko najwierniejsi fani twórczości Rowling i filmów na jej podstawie. Jesteście gotowi? Harry Potter: 20 rzeczy, których mogliście nie wiedzieć Oto 20 interesujących faktów z magicznego świata Harry'ego Pottera, które mogą was zaskoczyć! 1. Postać Severusa Snape'a była w dużej mierze oparta na dawnym nauczycielu chemii autorki Rowling. 2. Po ukończeniu Hogwartu, Ginny została profesjonalną zawodniczką Qudditcha. 3. Qudditch to najpopularniejszy sport wśród czarodziejów jedynie w Europie. Magiczne osoby z Ameryki preferują grę w Quodpot. 4. Voldemort miał 71 lat, gdy zginął w Bitwie o Hogwart. 5. Na planie filmu Harry Potter i Więzień Azkabanu kieszenie w szatach aktora Toma Feltona były zaszyte, aby przestał po kryjomu wnosić jedzenie na plan. 6. Rowling zdradziła, że gdyby Voldemort zobaczył bogusa, przybrałby on postać jego martwego ciała, ponieważ Voldemort zawsze najbardziej obawiał się własnej śmierci. 7. Syriusz Black oraz Fred Weasley, dwa najwięksi żartownisie swoich pokoleń, zginęli śmiejąc się. 8. Rowling przyznała, że żałuje związku Hermiony i Rona. 9. Tom Felton, który wcielił się w postać Draco Malfoya, starał się także o role Harry'ego i Rona. 10. Harry Potter obchodzi urodziny 31 lipca, czyli tego samego dnia co Rowling. Przypadek? 11. Postać Rona pierwotnie sporo przeklinała, ale wydawcy zdecydowali, że taki mocny język byłby nieodpowiedni dla młodych czytelników, dlatego Rowling musiała to zmienić. 12. Aktorka, która wcieliła się w postać Jęczącej Marty miała 37 lat w momencie powstawania filmu Harry Potter i Komnata Tajemnic. Shirley Henderson to najstarsza aktorka, która kiedykolwiek wcieliła się w postać uczennicy Hogwartu. 13. Wyłącznie Alan Rickman, aktor wcielający się w Snape'a, wiedział, jaki los czeka jego postać przed wydaniem ostatniej części Harry Potter i Insygnia Śmierci. Zdradziła mu to sama Rowling. 14. Pomimo obiegowej opinii, nie powinno wymawiać się "t" w imieniu Voldemort, ponieważ ta nazwa pochodzi z francuskiego, w którym ostatnie litery wyrazów są nieme. "Vol de mort" w języku francuskim oznacza "lot śmierci". 15. Patronus Hermiony - wydra - to ulubione zwierzę Rowling. 16. Wszy na planie! Sporo dziecięcych aktorów na planie drugiej części filmu zmagało się z wszawicą. 17. Pomysły na tatuaże Syriusza Blacka wzięły się ze wzorów używanych przez rosyjskie gangi więzienne. 18. Dementorzy to metafora depresji, z którą zmagała się kiedyś sama Rowling. 19. Na całym świecie sprzedano ponad 400 mln egzemplarzy książek o Harrym Potterze. Seria została przetłumaczona na ponad 60 języków. 20. Rowling to pierwsza osoba w historii, która została miliarderką dzięki pisaniu książek. Który potterowy fakt najbardziej was zaskoczył? Streszczenie Wydarzenia ukazane w powieści rozpoczynają się w 1991 r. Główny bohater – Harry Potter ma wówczas jedenaście lat i zamieszkuje w domu ciotki Petuni i wuja Vernona. Dziwne, niesamowite wydarzenia, które staję się jego udziałem przysparzają krewnym tylko ciągłych zmartwień. Istotne dla akcji są również wydarzenia sprzed dekady. Wtedy to najpotężniejszy czarnoksiężnik – Voldemort zabija rodziców chłopca, a na nim samym pozostawia niezatarty ślad w postaci blizny na czole w kształcie błyskawicy. Podczas swoich jedenastych urodzin Harry odkrywa swe niezwykłe, czarodziejskie umiejętności, a także dowiaduje się o losie swych rodziców. Tajemnice te odsłania przed nim starzec – Hagrid, który zabiera go do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. W trakcie podróży pociągiem Harry zaprzyjaźnia się z rudym, dość nieśmiałym chłopcem – Ronem Weasleyem. Okazuje się, że on również zmierza do Hogwartu. W szkole magii i czarodziejstwa chłopcy zgłębiają tajniki magii i zdobywają szereg nowych umiejętności z dziedziny alchemii. Czas pobytu w Hogwarcie jest też okazją do nawiązania nowych przyjaźni. Chłopcy zaprzyjaźniają się z klasową prymuską – Hermioną Granger, do której stopniowo się przekonują. W oczach innych uczniów uznawana jest za wyniosłą i zbyt dumną osobę. Do grona przyjaciół Harry’ ego dołącza też Neville Longbottom, który ma pewne problemy z czarami. Z kolei sympatii nie budzi w nich niejaki Draco Malfoy, który urasta do miana szkolnego gwiazdora, lubiącego zwłaszcza popisywać się swoimi umiejętnościami. Harry nie ma większych problemów z nauką czarów. Ponadto nie małe osiągnięcia zdobywa też w czarodziejskiej dyscyplinie zwanej quidditchem. Jest doceniany przez większość nauczycieli, choć zauważa też, że niechętnie nastawiony jest wobec niego niejaki Severus Snape – profesor wykładający tajniki przygotowywania różnych eliksirów. Harry jest przekonany, że Snape jest zdrajcą i tylko czyha, by ukraść skrywany w tajnym skarbcu uczelni Kamień Filozoficzny. Kamień ów zapewnia nieśmiertelność. Mikstura zaś ma umożliwić powrót do władzy Voldemortowi, który został jej pozbawiony po porażce w starciu z jednorocznym Harrym. Kiedy wreszcie nadchodzi dzień ostatecznego starcia Harry’ ego z potężnym czarnoksiężnikiem okazuje się, że Kamień Filozoficzny został wykradziony, ale nie przez profesora Snape’ a, lecz przez dość niepozornego i nie rzucającego się w oczy profesora Quirrella. Voldemort przybiera jego postać, aby doszło do ostatecznej konfrontacji z Harrym – walki na śmierć i życie. Chłopiec jednak chroniony jest zaklęciem, które było skutkiem ofiary złożonej przez jego matkę, by go ratować. Ostatecznie czarnoksiężnik zostaje pokonany, a złe czary tracą swą moc. Harry może w spokoju opuścić Hogwart i udać się na zasłużony odpoczynek, który wieńczy jego pierwszy rok nauki. Plan wydarzeń 1. Przedstawienie Harry’ ego Harry przybywa do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Nowe przyjaźnie zawarte w Harry stawia pierwsze kroki w Ron i Harry zaprzyjaźniają się z Udział w zawodach w Odkrycie tajemnicy Kamienia Podejrzenia Harry’ ego, że zdrajcą jest profesor Snape’ Voldemort wstępuje w ciało Quirrella – spotkanie z Harrym w Ostateczne starcie z siłami Pokonanie Harry opuszcza Hogwart. Rozwiń więcej wtorek, 29 marca 2016 Recenzja do ,,Harrego Pottera i Kamienia Filozoficznego'' Hej to znowu ja chcę wam przedstawić moją pierwszą recenzje która będzie dotyczyła Harrego Pottera i Kamienia Filozoficznego Książka jest o wiele ciekawsza od filmu w wielu względach np. tym że jest w niej wiele momentów których nie ma w filmie Sory ,że ta recenzja jest taka krótka ale to moja pierwsza więc wybaczcie. Autor: Unknown o 07:07 Brak komentarzy: Prześlij komentarz Starszy post Strona główna Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom) Filmy Harry Potter i Kamień Filozoficzny Ocena ogólna: Wyraźnie niebezpieczny albo dwuznaczny (-1) Tytuł oryginalnyHarry Potter and the Sorcerer's StoneData premiery (świat)16 listopada 2001Data premiery (Polska)18 stycznia 2002Rok produkcji2001GatunekFantasy/PrzygodowyCzas trwania150 minutReżyseriaChris ColumbusScenariuszSteve KlovesObsadaDaniel Radcliffe, Rupert Grint, Emma Watson, Ian Hart, Robbie Coltrane, Richard Harris, Maggie Smith, John Hurt, Alan Rickman, Richard Griffiths, Fiona Shaw, Harry Melling, John Cleese, Julie Walters, Warwick Davis, KrajUSA/Wielka Brytania BrakNiewieleUmiarkowanieDużoBardzo dużo Nieprzyzwoity językPrzemoc / GrozaSeksNagość / NieskromnośćWątki antychrześcijańskieFałszywe doktryny Pierwsza część przebojowego cyklu o przygodach młodego czarodzieja. W pierwszych scenach poznajemy prawie jedenastoletniego Harrego, jego okropnych opiekunów (ciotkę Petunię i jej męża Vernona Dursleya) oraz ich rozwydrzonego syna Dudleya. Dalej jesteśmy świadkami pierwszego spotkania Harrego z wysłannikiem Hogwartu (Szkoły Magii i Czarodziejstwa), gajowym Hagridem, który wyjawia mu prawdę o jego rodzicach -czarodziejach, uświadamia również Harrego co do jego własnych magicznych zdolności. Harry dowiaduje się też o złowrogim Lordzie Voldemorcie, który zamordował jego rodziców. Tak uświadomiony co do swojej prawdziwej tożsamości Harry zostaje przyjęty na pierwszy rok nauki w Hogwarcie. Tu wszyscy witają go jak bohatera i żywią co do niego wielkie oczekiwania, gdyż jest jedyną osobą, która przeżyła atak Voldemorta. Harry, nie chcąc zawieść pokładanych w nim nadziei, uczy się pilnie rzucania wszelakich zaklęć, posługiwania się różdżką, latania na miotle, lewitacji przedmiotów, przyrządzania eliksirów i sposobów obrony przed czarną magią. Tę „sielankę” zakłócają jednak tajemnicze i przerażające wydarzenia, które ogniskują się wokół przedmiotu zwanego kamienieniem filozoficznym (vel kamieniem czarnoksiężnika). Przedmiot ten zapewnia, każdemu kto go posiądzie, życie wieczne i nowe siły. Dlatego w jego posiadanie pragnie wejść, znacznie osłabiony starciem z rodzicami Harrego, Lord Voldemort, który oczywiście chwyta się wszelkich sposobów, aby osiągnąć swój cel. Tak, w dużym skrócie wygląda fabuła pierwszej części cyklu o młodym czarodzieju. Z powyższego opisu może wydawać się, że jest to, wprawdzie przesadnie skoncentrowana na magii, jednak poczciwa bajka dla dzieci z klasycznym tematem zmagań pomiędzy Dobrem i Złem. Problem jednak polega na tym, że, o ile Lord Voldemort jest rzeczywiście postacią złą i zdeprawowaną, o tyle Harrego Pottera (kierując się chrześcijańskim systemem wartości) trudno uznać za bohatera stojącego po stronie Dobra. Jest on bowiem osobą, która zajmuje się czarami i są to (co postaram się dalej udowodnić) czary, które niewiele mają wspólnego ze znaną nam z klasycznych bajek magią. Niestety, cykl opowieści o Harrym zdaje się wyraźnie przekraczać bezpieczną granicę oddzielającą świat wyobraźni, w którym jest miejsce na baśniową magię, od świata rzeczywistego, w którym paranie się czarami jest po prostu grzechem . Najbardziej uwidacznia się to w doborze miejsca i czasu akcji. Historia młodego czarodzieja rozgrywa się bowiem we współczesnym Londynie (dla porównania klasyczne bajki z elementami magii dzieją się zwykle w nieokreślonym miejscu („za górami, za lasami”) i czasie („dawno, dawno temu”). Nawet jeśli porównamy historie o Narnii Lewisa, które toczą się po części we współczesnym autorowi Londynie, to zauważymy, że magia ogranicza się tam do bajkowej krainy Narnii, nie występuje natomiast w opisach angielskiej stolicy. Taki wybór czasu i miejsca dla opowieści o Harrym to wyraźny sygnał dla młodych odbiorców, że czary są „w porządku” tu i teraz. Trudno o lepszą zachętę dla dziecka do rozpoczęcia własnych poszukiwań w tym zakresie, tym bardziej, że z pomocą przychodzi mu cały wokół -potterowski biznes, usłużnie oferujący rozmaite gadżety, dzięki którym każdy może iść w ślady Harrego. Jest też tajemnicą Poliszynela, że seria o młodym czarodzieju przyczyniła się do znacznego wzrostu zainteresowania wśród dzieci i młodzieży praktykami magicznymi i okultystycznymi, a nawet neopogańską religią „WICCA”. Zwiększyła też wśród tej grupy popularność literatury i stron internetowych, których tematyką są współczesne czary. Zasadniczy więc problem z serią o Harrym Potterze jest taki, że przenosi ona nieodpowiedzialnie magię z nierealnego bajkowego świata do naszej rzeczywistości. Przy okazji tych przenosin magia zmienia swój charakter ze zjawiska, które swą symboliką bliższe jest cudom, w coś co bardzo przypomina już realne czary, których, jak warto przypomnieć, wyraźnie zakazuje Pismo święte. Trudno więc uznać Harrego Pottera, który zajmuje się tego rodzaju praktykami, za dobry wzorzec dla dzieci. Innym uderzającym aspektem filmu są, dziwnie częste i używane w pozytywnym kontekście, odniesienia do symboliki, kojarzącej się jednoznacznie z buntem przeciw Bogu. I tak na przykład już w pierwszych scenach mamy przyjazną rozmowę Harrego z wężem (pierwszy przejaw mocy Harrego jaki widzimy), dalej mowa jest o autentycznej postaci francuskiego alchemika i okultysty Nicolasa Flamela, który w bajce o Harrym dożywa (dzięki kamieniowi filozoficznemu) dokładnie 666 lat. Trudno takie odniesienia uznać za przypadkowe, raczej wskazują na źródło mocy, z którego pochodzą niezwykłe możliwości Harrego. Ten trop zdaje się zresztą znajdować potwierdzenia w fakcie, że zdolności chłopca pojawiają się (jeszcze nieuświadomione), w chwilach, kiedy przeżywa on negatywne emocje typu gniew czy złość. Innym zagrożeniem filmu jest jego ezoteryzm. Wszelka wiedza przekazywana w Hogwarcie ma charakter tajemnej i dostępnej tylko dla wybranych. Świat Harrego Pottera dzieli się wyraźnie na nieoświeconych mugoli (złych, ograniczonych, małostkowych, tępych, a na dodatek nudnych i brzydkich) i fascynujących oświeconych czarodziei . Trudno spodziewać się po jakimkolwiek dziecku, by chciało pozostać w kategorii mugoli nie znających czarów. Dzieła z cyklu „Harry Potter” mogą też łatwo zaszczepić w dziecku, gnostyckie w swojej proweniencji przekonanie, że prawdziwa wiedza to wiedza tajemna. Inny zarzut, który można śmiało postawić wobec opowieści o młodym czarodzieju, jest taki, że czyni on z magii, która była dotąd zwykle tylko jednym z elementów świata bajkowego, , główny punkt. Tu bowiem wszystko obraca się wokół magii. Nadto twórcy tej opowieści starają się usilnie oswoić wszelkie rekwizyty, które dotąd budziły w dzieciach lęk jako związane bezpośrednio ze złymi czarownicami, takie jak latające miotły, szczury, ropuchy, spiczaste czapki czy kotły pełne dziwacznej zawartości. Oczywiście, film „Harry Potter i Kamień Filozoficzny” nie jest całkowicie pozbawiony pewnych zalet wychowawczych. Są tu na przykład cenne uwagi na temat negatywnych skutków zapamiętywania się w pragnieniach i fantazjach. Napiętnowane jest też dokuczanie słabszym czy niewłaściwe traktowanie dzieci. Negatywnie przedstawione są też takie przywary jak złośliwość, obżarstwo, pycha i zarozumialstwo. W pozytywnym świetle pokazane są natomiast niektóre, wysoce cenione również przez tradycyjną chrześcijańską moralność, cnoty takie jak: odwaga, rozsądek, opanowanie, troska o bliźniego czy gotowość do poświęceń. Niestety te zalety wychowawcze filmu przyćmione zostały przez wyraźnie aprobatywny stosunek do kłamstwa i nieposłuszeństwa wobec starszych i nauczycieli. Łamanie regulaminu szkoły przez Harrego, Rona i Hermionę nigdy nie spotyka się z poważniejszymi konsekwencjami i zawsze okazuje się przynosić dobre owoce. Zatem nawet w tej sferze film zawodzi. Zasadniczym jednak zarzutem wobec opowieści o Harrym Potterze pozostaje to, że magia tu ukazana bliższa jest swoim charakterem czarom uprawianym w świecie realnym niż magii bajkowej, która była domeną fantastycznych postaci – wróżek i dobrych czarodziejów, nie zaś ludzi. Harry Potter wysyła dzieciom jasny sygnał, że magia (czary) jest dobra i pożądana również w ich rzeczywistości. Jak słusznie zauważa o. Aleksander Posacki opowieści o Harrym Potterze mogą być rodzajem okultystycznej inicjacji. Ponieważ zdaję sobie sprawę że moja recenzja, mimo iż obszerna, nie wyczerpuje tematu, zainteresowanym polecam (łatwo dostępne również w Internecie) opracowania Pani Małgorzaty Nawrockiej i ks. prof. dr. hab. Aleksandra Posackiego, które w sposób dogłębny i wnikliwy zajmują się tym tematem. Marzena Salwowska 24 lipca 2014 13:29 To nie jest recenzja dla mugoli Nie od dziś wiadomo, że seria książek o przygodach Chłopca, Który Przeżył to kura znosząca złote jaja. Siedmiotomowy cykl w samej tylko Polsce ukazał się w dwóch wydaniach: dla dzieci oraz dla dorosłych, a na całym świecie tych edycji było o wiele więcej. Dodatkowo sukces powieściowy szybko został przekuty na sukces filmowy, a to zaowocowało kolejnymi grami, gadżetami, książkami… Teraz fani małego czarodzieja mają twardy orzech do zgryzienia. Nakładem wydawnictwa Media Rodzina ukazała się bowiem ilustrowana wersja pierwszego tomu, czyli Harrego Pottera i kamienia filozoficznego. Czy uginające się półki domowych biblioteczek pomieszczą kolejne wydanie ulubionej serii? Muszą, bo po prostu każdy wielbiciel cyklu powinien je mieć. Nowe szaty Pottera W mojej recenzji nie będę opisywać fabuły, bo chyba każdy słyszał o Potterze i jego walce z Tym, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. A jeśli nie czytał książek, to zapewne obejrzał chociaż jeden z ośmiu filmów. A jeśli i to nie, to… cóż, jest mugolem i nie ma dla niego ratunku. Dlatego skupię się po prostu na przybliżeniu formy nowego wydania. A jest o czym pisać. Pierwszy rzut oka na książkę wystarczy, by wiedzieć, że jest to edycja wyjątkowa. Duży format, bajecznie kolorowa obwoluta przedstawiająca pociąg do Hogwartu i twarda oprawa, przyciągają wzrok. Wewnątrz jest jeszcze lepiej. Tekst zostały umieszczony w kolumnach, a na niemalże każdej stronie znajduje się jakiś rysunek. Niektóre z nich są małe lub przedstawiają tylko plamy atramentu, inne zajmują całe strony, a czasami dwie. Portrety głównych bohaterów, strony z książki Newta Scamandera, panorama Hogwartu i ulicy Pokątnej… Każda jest niepowtarzalna i wpasowuje się w klimat książki, a doskonałej jakości papier świetnie oddaje barwy poszczególnych ilustracji. Film? Przecież to książka Większość wielbicieli Harrego Pottera czytając książki, ma przed oczami postaci i sceny z filmu. To zrozumiałe, bo obraz oddziałuje na mózg bardziej niż słowo pisane. Jednak Jim Kay nie poszedł na łatwiznę. Każda z postaci jest narysowana w niepowtarzalny sposób, ale tak, że od razu wiadomo, kim jest. Dodatkowo bohaterowie nie są zbyt podobni do filmowych odpowiedników. Miejsca czy przedmioty również wyglądają inaczej – często bardziej baśniowo niż realistycznie – co w moim odczuciu jest doskonałym uzupełnieniem nie tylko tekstu, ale także filmów. Kiedy otworzy się Komnata Tajemnic?Harry Potter i kamień filozoficzny to doskonałe uzupełnienie książkowej kolekcji. Wielbiciele twórczości Rowling znający powieści na pamięć nie będą zawiedzeni, bo mogą delektować się przepięknymi ilustracjami, z kolei młodsi czytelnicy odnajdą w lekturze jeszcze większą radość. Wydanie ilustrowane może stać się także doskonałym prezentem, bo któż by nie chciał mieć w swej bibliotece tak pięknie wydanych książek? Jedynym minusem nowej edycji jest… czas oczekiwania na kolejne części. Prawdopodobnie będą się one ukazywać w rocznych odstępach. Tak więc na otwarcie Komnaty Tajemnic przyjdzie nam jeszcze trochę poczekać.

streszczenie harrego pottera i kamienia filozoficznego