Pekińczyk nie wymaga zbyt wiele ruchu. Oczywiście, nie jest to pretekst do zamknięcia psa w czterech ścianach. Spacery są mu potrzebne, powinny jednak odbywać się w równym i spokojnym tempie i nie być za długie. Skrócona kufa i płaska czaszka sprawiają, że pies ten ma tendencję do zadyszek. Nie powinien się forsować. Pracownik na próbę a brak wynagrodzenia. Przyjęcie pracownika na próbę jest zgodne z prawem, jeżeli stosowna umowa została sporządzona na piśmie, a na koniec wyznaczonego okresu pracownik otrzymał za swoją pracę wynagrodzenie. Do zaniedbań w tym zakresie dochodzi szczególnie w okresie wakacyjnym, podczas podejmowania pracy sezonowej. Szpic niemiecki (Klein), niekiedy nazywany Kleinspitz, występuje w wielu odmianach kolorystycznych. Jego wysokość w kłębie waha się między 23 a 29 cm. Zwergspitz został zarejestrowany jako odrębna rasa w Wielkiej Brytanii i Ameryce Północnej (wysokość w kłębie: 18-22 cm). Szpic duży, Grossespitz, przywiezione do Holandii i Próby i konkursy pracy psów myśliwskich – cykl dorocznych imprez organizowanych przez Polski Związek Łowiecki, których celem jest sprawdzanie i podnoszenie jakości użytkowej psów myśliwskich. Ocenie podlegają nie tylko cechy wrodzone psa, ale również umiejętności nabyte podczas szkolenia. Konkurs dzikarzy i tropowców. Pies w stresie czy w sytuacji lękowej wymaga bardzo delikatnego, umiejętnego podejścia, a jego opiekun niestety często niewłaściwie próbuje poskromić zwierzę. W tym artykule przytaczamy sześć błędów najczęściej popełnianych przez właścicieli psów lękliwych. Dowiedzcie się, w jaki sposób nie należy postępować, a co Uśmiechu pies nauczył się notabene od człowieka. Pomiędzy wilkami obnażanie zębów było oznaką agresji. Dzisiejsze psy dopasowały się jednak do swoich właścicieli tak, że pokazanie zębów nierzadko oznacza nie agresję, a powitanie. Poniżej opisujemy 10 niepodważalnych oznak tego, że Twój pupil wiedzie przy Twoim boku . W Wielkiej Brytanii i Australii nazywany Dulux dog, w bardziej oficjalnym nazewnictwie określany słowem bobtail. Choć na całym świecie owczarek staroangielski kojarzony jest z maskotką firmy Dulux, pies ten zasługuje na uwagę nie tylko ze względu na wygląd. Klasyfikacja 1: psy pasterskie i zaganiająceSekcja 1: psy pasterskieTyp wilkowatyNie podlega próbom pracyOwczarek staroangielski, posiada długą, choć niepewną historię. Podejrzewa się, że wywodzi się ze starych brytyjskich psów pasterskich, jednak istnieją doniesienia, że swe korzenie ma w europejskich psach zaganiających: owczarku z Bergamo lub owczarku południoworosyjskim Jużaku. Równie dobrze przodkami współczesnych bobtaili mogły być XIX-wieczne Smithfield (lub Cotswold) Cor, które w tamtym czasie dostrzeżono w południowo-zachodniej Anglii. Większość hodowców jest pewna, że na wygląd współczesnej rasy spory wpływa miały geny bearded raz pierwszy zaprezentowano go na wystawie w Birmingham w Anglii w 1873 r. Od tamtego czasu rasa brała udział w wystawach psów. W 1880 r. pojawiły się w USA, a na przełomie wieku XIX i XX 5 z10 najbogatszych amerykańskich rodzin hodowało owczarki staroangielskie. Do dzisiaj rasa jest bardzo popularna jako rasa staroangielski, rozpoznać tego dużego psa po długim, grubym, pierzastym szaro-białym futrze, które jest długie na całej głowie, zakrywając tym samym oczy i sporą część pyska. Uszy leżą płasko na głowie; ogon powszechnie był skracany, przez co tylna część sylwetki przypomina ciało pandy. Współcześnie jednak obcinanie ogona jest zakazane w wielu krajach. Nieobcięty ogon bobtaila ma kształt sierpowaty i pokrywa go długa w kłębie wynosi co najmniej 61 cm, ciało jest krótkie i zwarte, nie określa się jednak limitu przedziału wagowego, jednak duże psy mogą ważyć nawet 46 kg. charakterystyczne, często dwukolorowe; przeważają odcienie szarości, ale spotyka się także osobniki czarne, błękitne lub błękitne merle, często występują białe elementy; u psów wystawowych niepożądane są odcienie brązu. Sama sierść jest bardzo dobrą izolacją – podszerstek skutecznie chroni przed przemoczeniem, włos okrywowy jest natomiast szorstki, kosmaty, wzorca rasy bobtail nie może być agresywny, ani nerwowy. Z pewnością jednak powinien wykazywać inteligencję, wysokie uspołecznienie i umiejętność adaptacji. Niektóre standaryzacje (poza FCI) zaznaczają również, że psy tej rasy mają w sobie dużo energii, którą wyładowują podczas „błazeńskich” zabaw, ponadto mogą próbować przygarnąć człowieka, a nawet przedmiot do swego „stada”.Idealny owczarek staroangielski lubi otwarte przestrzenie, dlatego najlepszym dla niego miejscem jest wieś i praca w gospodarstwie; właściwe szkolenie potrafi jednak wyciągnąć z nich „lwa kanapowego”. Oznacza to więc, że instynkt stadny, poczucie obowiązku i terytorialność można w nim uśpić lub pielęgnować, w zależności od potrzeb właściciela. Ważne jest jednak, aby bobtail nie był pozbawiony towarzystwa ludzi, ani ciepłego się, że bobtail dożywa średnio 7 lat, ale według szacunków z USA i Wielkiej Brytanii może żyć 10 – 11 lat. W obrębie rasy spotyka się takie choroby jak: dysplazję stawów, zaćmę, jaskrę, wywinięcie powieki, choroby tarczycy, cukrzycę, głuchotę, alergie i problemy skórne. Nie wiadomo, jaki procent owczarków staroangielskich cierpi na wymienione dolegliwości. Wiadomo natomiast, że główną przyczyną śmierci w obrębie rasy jest rak. Owczarek staroangielski, i… gwiazda – maskotka kojarzą reklamy Duluxa – firmy produkującej farby. Zapewne duża część społeczeństwa kojarzy również głównego bohatera owych reklam – włochatego owczarka, będącego jednocześnie maskotką firmy. Po raz pierwszy psa „zatrudniono” w reklamach australijskich farb Dulux w latach ’60-tych. Od tego czasu charakterystyczny rasowiec stał się bardzo popularnym „gwiazdorem”, głównie w Australii i Wielkiej Brytanii – w krajach tych bobtail jest nazywany Dulux psem reklamującym farby był pies o imieniu Shepton Dash, który pełnił swoją rolę przez 8 lat. Jego następcą był Fernville Lord Digby – najsłynniejszy Dulux dog. Ponoć w okresie kręcenia spotów reklamowych, traktowano go jak prawdziwą gwiazdę – do studia przyjeżdżał samochodem z własnym staroangielski, dane i staroangielski, bobtail. Wysokość w kłębie: psy: co najmniej 61 cm, suki: co najmniej 56 cmWaga: do 46 kgDługość życia: 7 – 11 latOwczarek staroangielski, staroangielski, bobtail – oznacza tyle, co „krótki/przycięty ogon”.Skracanie się, że praktykę skracania ogonów u owczarków staroangielskich wprowadzono w wieku XVIII w wyniku przepisów wymagających, aby psy pracujące miały przycięte ogony. Miało to być dowodem, że posiadają status psów pracujących. Współcześnie praktyka obcinania ogonów jest legalna w kilku państwach, jednak zabieg ten przeprowadzany jest wyłącznie ze względów staroangielski, bobtail w filmie fantasy z pt.: „Labirynt” Jima Hensona, z udziałem Davida Bowie’go, pies jednego z bohaterów – Ambrozjusz – należy do rasy bobtail. Owczarek staroangielski, domoweRasy psówAkitaAmstafBeagleBernardynBerneński pies pasterskiBorder collieBuldog angielskiBuldog king charles spanielChow chowCocker spaniel angielskiCyjonDobermanDog niemieckiDogue de BordeauxGolden retrieverGrzywacz chińskiHusky syberyjskiKomondorLabradorLeonbergerLikaonMastif angielskiMastif neapolitańskiMastif tybetańskiMopsNowofundlandOwczarek belgijskiOwczarek kaukaskiOwczarek niemieckiOwczarek podhalańskiOwczarek dingoPies faraonaPsowatePudel dużyRottweilerSeter irlandzkiSznaucer miniaturowySznaucer olbrzymWest Highland White TerrierWilczarz irlandzkiWilkYorkshire Terrier Psy są niewątpliwie wspaniałymi zwierzętami. I to niezależnie od tego, czy właśnie ukradły nam ze stołu ostatni kawałek chleba, czy zniszczyły najdroższe buty, jakie tylko posiadamy w naszej kolekcji. Czworonogi mają także pewne nawyki, które sprawiają, że w końcu każdy opiekun zadaje sobie pytanie: dlaczego pies to robi? Koniecznie sprawdź, co takiego kryje się za pewnymi psimi postępkami! 1. Zawstydza cię… obwąchiwaniem Psy używają swojego węchu, aby zebrać jak najwięcej informacji o otaczającym je świecie. Ponadto, kiedy np. na spacerze spotkają się dwa czworonogi, to wzajemnie się obwąchują – również w tylnych częściach ciała. Dlatego kiedy twój pies po raz pierwszy spotka nową osobę, może przywitać ją… wąchając krocze. I chociaż ludzi takie zachowanie wprawia w niemałe zakłopotanie, to dla psów jest całkowicie normalne. Ludzkie krocze – w przeciwieństwie do pozostałych części ciała – ma najwyższy poziom feromonów, co sprawia, że jest to dla psów najlepsze miejsce do węszenia i zbierania potrzebnych informacji o danej osobie. Oczywiście możesz nad tym popracować i nauczyć psa takiego powitania, które nie sprawi, że inni poczują się nieswojo. Chodź wiedz, że nie ma w tym nic dziwnego. 2. Śmierdząca sprawa To dopiero śmierdząca sprawa… Czy psy naprawdę zajadają się odchodami? Aż ciężko nam „przełknąć” takie zachowanie, a ma ono już nawet swoją nazwę – to koprofagia. Może występować u suk, które karmią i jest to wówczas naturalne. W ten sposób psia mama nie tylko zachowuje czystość swoich szczeniąt, ale też eliminuje wszelkie zapachy, które mogłyby przyciągnąć innych drapieżników. Maluchy – widząc, co robi ich mama – mogą zechcieć ją naśladować. Weterynarze uważają, że opiekunowie powinni zacząć się martwić, kiedy pies rozkoszuje się w swoich własnych odchodach. Jeśli jednak gustuje w kupie innych zwierząt (np. kotów czy saren), to jest to całkiem normalne zachowanie – w ten sposób psy zaspokajają swoją ciekawość bądź uzupełniają niedobór różnych składników. 3. Tarzanie się w kupie jest super! Niektórym psom nie wystarcza konsumpcja odchodów. Te osobniki z wielką przyjemnością się w nich… wytarzają! Dlaczego pies to robi? Teorii jest wiele. Jedni uważają, że w ten sposób czworonóg próbuje zwrócić na siebie uwagę opiekuna. Cóż, nie da się ukryć, że jest to skuteczne. Jeszcze inni, że psy po prostu… lubią tarzać się w kupie – robią to wyłącznie dla przyjemności. Więcej o tym, dlaczego pies to robi, pisaliśmy TUTAJ. 4. Mycie podłóg… językiem Gdy twój pupil liże płytki, zapewne cieszysz się i doceniasz pomoc w sprzątaniu, ale dlaczego pies to robi? Być może czworonóg ma tylko ochotę zebrać okruchy, które spadły na podłogę. Ale to też dla ciebie znak, że dzieje się coś poważniejszego. Kompulsywne lizanie może być oznaką nudy, niepokoju albo świadczyć o niedoborach w diecie. Dlatego upewnij się, że pies otrzymuje wszystkie niezbędne witaminy i składniki mineralne. Koniecznie skonsultuj się także z lekarzem weterynarii, by wykluczyć chorobę. 5. Śni i płacze Pies płaczący we śnie to naprawdę przejmujący widok. Na szczęście ten płacz czy skomlenie wcale nie musi oznaczać, że twój pies jest przygnębiony. On tylko marzy! U psów, podobnie jak u nas, podczas snu występuje faza REM. To właśnie wtedy pojawiają się marzenia senne. Jeśli usłyszysz, że twój pies płacze przez sen lub wykonuje jeszcze inne rzeczy, takie jak: warczenie, poruszanie łapami czy merdanie ogonem, to nie budź go – pozwól mu spać i marzyć. 6. Baczny obserwator Masz wrażenie, że ktoś cały czas cię obserwuje, zwłaszcza kiedy się ubierasz? To wcale nie jest wścibski sąsiad, a twój… pies. Według naukowca Julie Hecht: Cocker spaniel to rasa, która jeszcze kilka lat temu była bardzo popularna. Dziś znów można częściej spotkać ją na ulicach. Jaki charakter ma ten pies? Jakie są jego potrzeby i ja wyglądała historia rasy? Sprawdź sam! Nowy pies w domu to zawsze przygoda, ale również wyzwanie. Dobre poznanie rasy sprawia, że wszyscy domownicy będą gotowi na konkretnego psa. Cocker spaniel jest stosunkowo popularny w Polsce, ale brak wiedzy o rasie często kończy się frustracją i chorobami tego psa. Sprawdź, jak temu zapobiegać i dowiedz się, czy cocker spaniel jest faktycznie idealnym psem dla Ciebie. Cocker spaniel – pochodzenie Cocker spaniel angielski, zwany też po prostu cocker spanielem – o czym za chwilę – to rasa mająca swój wzorzec w klasyfikacji FCI. Należy do grupy VIII, czyli aporterów, płoczachy i psów dowodnych, gdzie znajduje się w sekcji drugiej – czyli płochaczy. Cocker spaniel ma typ sylwetki nazywany wyżłowatym. Może też podlegać próbom pracy. Rasa jest uznana również przez inne organizacje kynologiczne, w tym AKC czy UKC. Dziś, choć nadal jest gdzieniegdzie hodowana pod kątem użytkowym, to większość psów jest po prostu zwierzętami rodzinnymi, do towarzystwa. Historia powstania rasy Większość ras, które zostały stworzone przez człowieka, zwłaszcza setki lat temu, miała swoje znaczenie użytkowe – tak jest również, gdy w grę wchodzi historia rasy cocker spaniel. Pochodzenie cocker spaniela nie jest do końca znane. Istnieją liczne legendy na ten temat, na przykład mówiące, że pierwsi przodkowie tych psów przywiezieni byli do Wielkiej Brytanii przez oddziały Juliusza Cezara. Nie sposób tego potwierdzić – ale trudno też obalić takie teorie. Na pewno wiadomo, że około XIV wieku pierwsze wzmianki na temat spanieli pojawiły się w rozmaitych źródłach pisanych oraz na obrazach. W XVI wieku o cocker spanielach wspomaga również William Szekspir. O oficjalnym początku rasy cocker spaniela angielskiego można jednak mówić w okolicach drugiej połowy XVI wieku, kiedy przyrodnik John Caius stworzył klasyfikację ówczesnych ras brytyjskich. To wówczas powstał podział na spaniele lądowe i wodne, a także płochacze. Z nich bezpośrednio pochodzi rasa, którą obecnie nazywa się cocker spanielem. Podział na spaniele angielskie, amerykańskie i springery Na początku różne psy należały do rasy cocker spaniel. Pochodzenie, które brano pod uwagę, dotyczyły przede wszystkim przynależności do płochaczy. Psy te miały za zadanie – jak mówi sama nazwa – płoszyć ptactwo z szuwarów, aby ułatwić polowanie myśliwym. Często pojawiały też słonki, które zostały już postrzelone przez myśliwego. W 1873 powstał Kennel Klub, który po raz pierwszy oficjalnie uznał rasę cocker spaniel angielski za odrębną i nadał jej wzorzec. W efekcie niebawem licznie pojawiały się kluby zrzeszające hodowców. Już w tym momencie hodowle można było podzielić na te kierujące się cechami użytkowymi i takie, w których ważny był przede wszystkim wygląd tych psów. W 1902 roku rozdzielono wzorce dla dwóch ras: cocker spaniela angielskiego oraz springer spaniela angielskiego. Ten drugi jest do dziś powszechniej wykorzystywany użytkowo. Jest też znacznie większy – jego waga sięga nawet 24 kg. Wraz z popularnością rasy w Stanach Zjednoczonych doszło tam do hodowli psów, które wyraźnie wyróżniały się wyglądem i charakterem. Początkowo nazywano je typem amerykańskim, a w 1964 uznano cocker spaniele amerykańskie za odrębną rasę z własnym wzorem. Psy te są nieco mniejsze od angielskich, a także mają wyraźnie zaznaczony stop. Dziś to rasa typowo towarzyska – nie podlega próbom pracy według klasyfikacji FCI. Cocker spaniel – wygląd Cocker spaniel angielski to pies, który nosi się wesoło i żywiołowo. Wygląda zawsze radośnie, co wpływa też na popularność, którą cieszy się cocker spaniel. Sierść jest charakterystyczna, częściowo długa, zwłaszcza na uszach, które przez wiele osób uznawane są za urocze. Waga i wzrost cocker spanieli Rasa ta ma bardzo określony wzorzec, jeśli chodzi o wielkość, co wynika również z obecności spanieli innych ras. Z tego powodu ważne jest wyraźne rozróżnienie między przedstawicielami różnych typów. Cocker spaniel angielski w kłębie może mieć od 38 do 41 cm, przy czym suki są zwykle nieco mniejsze. Jednocześnie idealna waga, jeśli chodzi o dorosłe osobniki, wynosi ok. 14 kg, z lekką tolerancją w obie strony. Pies ten powinien zachować swój wyżłowaty typ – jest mocnej budowy, zwarty, o harmonijnych proporcjach, ale nie powinien mieć nadwagi. Ogólny wygląd przedstawiciela rasy Pies cocker spaniel angielski prezentuje się na pierwszy rzut oka wesoło i żwawo. Głowa jest proporcjonalna, z zaznaczonym stopem, który jednak nie jest mocno cofnięty. Kwadratowa kufa i szeroki nos mają zapewniać psu komfort pracy. Oczy powinny być pełne, brązowe lub ciemnobrązowe. Niedopuszczalne są oczy jasne. Nie powinny być wyłupiaste, natomiast ich wyraz ma być czujny, bystry i łagodny. Płatowate uszy są osadzone mniej więcej na linii oczu i sięgają do końca nosa, gdy przeciągnie się je do przodu. Dobrze rozwinięta klatka piersiowa przechodzi w mocny grzbiet i szerokie lędźwie. Ogon u cocker spanieli zwykle był kopiowany. Wówczas nie powinien być ani zbyt krótki, ani zbyt długi. Obecnie ten proceder w Polsce jest zabroniony. W związku z tym naturalny ogon cocker spaniela jest średnio długi, zwężający się ku końcowi. Na całej jego długości znajduje się tzw. pióro. Może być lekko zakrzywiony, ale nie powinien być noszony inaczej niż poziomo. Cocker spaniel angielski – umaszczenie i okrywa włosowa Jest jedna rzecz, którą wyróżnia się cocker spaniel – sierść. Pies ten ma niezbyt obfity, gładki i jedwabisty w dotyku włos, czym właśnie wyróżnia się sierść cocker spaniela. Na całym ciele jest przylegający, natomiast dłuższy może być na tułowiu, kończynach przednich i tylnych oraz uszach. Na ogonie powinno znajdować się pióro. Dopuszczalne są różne umaszczenia cocker spanieli, takie jak: jednolite – w tym czarne, czekoladowe, rude, złote, czarne i czekoladowe podpalane; jeśli występują białe znaczenia, to tylko w postaci niewielkiej plamki na klatce piersiowej; dwubarwne – zawsze z bielą; łączą się z nią takie kolory jak: czekoladowy, czarny, pomarańczowy i cytrynowy; może, ale nie musi występować nakrapianie; trójbarwne – zawsze w wersji z podpalaniem, które łączy się z barwą biało-czarną albo biało-czekoladową; przesiane – niebieskie, pomarańczowe, czekoladowe, cytrynowe, a także niebieskie i czekoladowe z podpalaniem. Cocker spaniel – charakter Gdy w rozmowach pojawia się cocker spaniel, charakter tego psa określany jest jako wesoły i dobroduszny. W istocie psy te mogą takie być; mogą jednak też sprawić opiekunowi sporo problemów. Z tego powodu warto wiedzieć, czy podoła się ich wychowaniu. Stosunek do człowieka Psy tej rasy są oddane człowiekowi i chętnie z nim współpracują. Można je z powodzeniem szkolić, zwłaszcza że współpraca z opiekunem leży w ich naturze. W stosunku do znanych sobie ludzi cocker spaniele są wesołe, czułe. Dobrze się komunikują i lubią głaskanie. Mogą mieszkać z dziećmi pod warunkiem zachowania bezpieczeństwa relacji po obu stronach, a także przy kontroli osoby dorosłej. Stosunek do ludzi obcych wiąże się – według wielu posiadaczy tej rasy – z ubarwieniem. Klasyczne, jednobarwne spaniele są nieufne, co w połączeniu ze szczekliwością robi z nich doskonałych stróży. Pozostałe odmiany barwne mają być bardziej pozytywnie nastawione do obcych ludzi. Mieszkanie z innymi zwierzętami Pomimo użytkowości, jaką wykazuje cocker spaniel, charakter pozwala mu na mieszkanie z małymi zwierzętami czy kotami. Ważne jest jednak wprowadzenie psa do domu, w którym mieszkają już ci lokatorzy – przyzwyczajenie od szczenięcia jest po prostu łatwiejsze. Ten pies myśliwski dobrze dogaduje się z innymi czworonogami, o ile jest prawidłowo socjalizowany i pochodzi z pewnej, zrównoważonej linii. Problemy z zachowaniem Psy te mogą wykazywać się znacznym uporem, który pojawia się zwłaszcza w chwili, gdy nie mają zaspokojonych swoich potrzeb. Cocker spaniele to zwierzęta bardzo aktywne. Gdy zamieszkają w domu z ogrodem, możesz liczyć na to, że będą obszczekiwać z podwórka praktycznie każdego, co bywa uciążliwe. Mogą z powodzeniem mieszkać w bloku, jeśli zapewnisz im zróżnicowane, ciekawe spacery. Nieodpowiednio zaspokojony instynkt cocker spaniela angielskiego oraz złe prowadzenie mogą sprawić, że pies ten będzie polował na spacerach, a także uciekał za zwierzyną. Niegdyś poważnym problemem u psów jednobarwnych, zwłaszcza złotych, był tak zwany rage syndrom – syndrom niekontrolowanej złości u psów. Objawiał się on nagłymi atakami agresji w stosunku do znanych osób. W hodowlach prowadzonych pod egidą FCI (w Polsce – ZKwP) problem ten został praktycznie wyeliminowany. Istnieje jednak nadal poza tą organizacją. Z tego powodu bardzo ważne jest to, skąd pies pochodzi – pod uwagę może być brana tylko legalna hodowla psów. Cocker spaniel – pielęgnacja Chcesz, aby w Twoim domu zamieszkał cocker spaniel? Pielęgnacja tych psów może niekiedy sprawiać problemy. Sprawdź, na co zwracać uwagę. Cocker spaniel – zdrowie Warto zwrócić uwagę na schorzenia genetyczne, które mogą dotykać przedstawicieli tej rasy. Należy do nich na przykład postępujący zanik siatkówki, którego finałem jest utrata wzroku przez psa. Z kolei Familial Nephropathy to choroba nerek o śmiertelnym przebiegu. Oba te schorzenia można wyeliminować dzięki testom genetycznym. Z tego powodu takie istotne jest, skąd bierze się psa – jego przodkowie powinny mieć wykonane testy w tym kierunku, a także muszą być wolni od choroby. U niektórych psów występują problemy z oczami – podwinięcie powieki, a także zapalenie spojówek. Z tego powodu należy dbać o ich odpowiednią pielęgnację, a w razie problemów – udać się do lekarza weterynarii. W przypadku tej rasy psów częste są również problemy z uszami, które są słabo wentylowane z uwagi na budowę. U cocker spaniela pojawiać się mogą po prostu stany zapalne, którym można zapobiegać poprzez usuwanie włosów z wnętrza ucha, a także stosowanie odpowiednich płynów pielęgnacyjnych. Warto też zadbać o suszenie uszu od środka po każdej psiej kąpieli – tej w domu czy tej na spacerze. Cocker spaniel angielski – pielęgnacja sierści Sierść spaniela angielskiego, jeśli jest dobrej jakości, wymaga przede wszystkim czesania – szczególnie często w okresie linienia. Warto też zadbać o regularne skracanie włosów przy opuszkach, co zapobiega gromadzeniu się tam zabrudzeń, a w efekcie – tworzeniu infekcji w przestrzeniach międzypalcowych. Nie należy go golić, bo sierść odrasta w bardzo złej kondycji. Kąpanie cocker spaniela warto dostosować do rzeczywistych potrzeb. Cocker spaniel – żywienie Nietolerancje i alergie pokarmowe to jedne z dolegliwości, na które może cierpieć cocker spaniel. Pielęgnacja w takim przypadku polega na podawaniu odpowiedniego pokarmu, najlepiej z linii dla psów wrażliwych, bez alergenów niebezpiecznych dla psa. Przy ewentualnych objawach ze strony skóry warto wprowadzić, po konsultacji z lekarzem weterynarii, żywienie specjalistyczne, takie jak Eukanuba Veterinary Diets Dermatosis FP. Pies wiodący życie typowego kanapowca ma skłonność do nadwagi. Cocker spaniele uwielbiają jeść i często nie mają zahamowań, jeśli chodzi o ilość. Warto ograniczyć przysmaki, które otrzymuje spaniel angielski. Nie należy podawać jedzenia przeznaczonego dla ludzi, na przykład wędlin czy resztek z obiadu – są one tuczące, ale i szkodliwe dla psów. W przypadku nadmiernego przybierania na wadze warto wprowadzić karmę taką jak Arion Fresh Senior & Light 22/9. Zapewnia ona poczucie sytości, a przy tym ma ograniczoną podaż kaloryczną, co zapobiega tyciu. Podstawową karmę bytową dla cocker spaniela można wybrać wśród produktów przeznaczonych dla tej rasy, takich jak Eukanuba Breed Specific Cocker Spaniel Adult. Zwykle zawierają one dodatki, które gwarantują dbałość o najważniejsze aspekty zdrowia rasy. Pamiętaj, aby Twój pies miał miski na wodę i pokarm o charakterystycznej budowie – mała średnica, wysokie ścianki. W ten sposób będzie z nich korzystać bez moczenia uszu, co mogłoby doprowadzić do ich choroby. Popularność cocker spanieli stale wzrasta. Z tego powodu warto wiedzieć, jakie ten pies średniej wielkości ma potrzeby związane ze swoim pochodzeniem, charakterem czy użytkowością. Taka wiedza pozwoli Ci najlepiej przygotować się do obecności nowego lokatora w Twoim domu. Sprawdź asortyment aby stworzyć praktyczną wyprawkę dla swojego czworonoga. Twoją uwagę powinna przykuć w szczególności karmy dla Cocker Spaniela. Twój pupil szybko zaklimatyzuje się w nowym otoczeniu, gdy jego miska będzie wypełniona dostosowanym dla niego pokarmem. Najlepsza odpowiedź EKSPERTAll Rekin odpowiedział(a) o 19:42: To dotyczy ras psów użytkowych, np. pies pasterski musi nadawać się do wypasania zwierząt. W celu urządzenia próby pracy organizuje się specjalne konkursy dla danej rasy, gdzie pies może wykazać się swoim talentem i predyspozycjami w danej dziedzinie. Jeśli pies pomyślnie zaliczy próby, to może zostać skierowany do użytkowania w hodowli. Odpowiedzi Lonewolf odpowiedział(a) o 14:32 To jest potrzebne do wystaw. Jak chcesz się bawić w wystawy/hodowle danej rasy, która podlega próbą pracy dajmy na to np seter irlandzki to musi on zaliczyć próby i konkursy pracy psów myśliwskich. Że dana rasa psa np. używana jest w policji lub pomaga niepełnosprawnym. Uważasz, że ktoś się myli? lub Cała aktywność Strona główna DYSKUSJA OGÓLNA Dyskusja ogólna Pies nie podlega probom pracy, co to znaczy Polecane posty Bądź aktywny! Zaloguj się lub utwórz konto Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony Zaloguj się Posiadasz własne konto? Użyj go! Zaloguj się Popularne NAJŚWIEŻSZE 8 Przez LenaN Rozpoczęty 42 minuty temu 0 Przez Solero Rozpoczęty Przed chwilą 42 Przez Leżak~~ Rozpoczęty 59 minut temu 74 Przez Rue87 Rozpoczęty Wczoraj o 07:43 Podobne dyskusje -1 Przez Gość gość Rozpoczęty Wrzesień 30, 2017 -1 Przez Gość nie wiemniewiem Rozpoczęty Lipiec 2, 2012 -1 Przez Gość a co to takiego Rozpoczęty Sierpień 29, 2010 -1 Przez Gość futeral Rozpoczęty Sierpień 25, 2010 -1 Przez Gość hilary.... Rozpoczęty Wrzesień 14, 2008 Cała aktywność Strona główna DYSKUSJA OGÓLNA Dyskusja ogólna Pies nie podlega probom pracy, co to znaczy

co to znaczy że pies nie podlega próbom pracy